ازدواج و فرزندان عباس

عباس بن علی(ع) در بین سال های 40 تا 45 هجری قمری با دختر اصیله ای ازدواج نمود که به طور یقین در زمان

امامت برادربزگوارشان امام حسن مجتبی(ع) بوده است. همسر عباس(ع) که زنی با ایمان و از خاندان بزرگ

 قریش بود «لبابه بنت عبدالله بن عباس بن عبدالمطلب» نام داشت و مادر لبابه نیز «ام حکیمه» از زنان خوش

نام و پرهیزکار بود. عباس(ع) با نوه کسی ازدواج کرد که نام او را به احترام نام او برگزیده بودند، لذا لبابه دختر یکی

 از پسر عمو زادگان پیامبر اسلام(ص) بوده است.

عده ای از علما و مورخین در باب ازدواج و فرزندان عباس بن علی(ع) اختلاف دارند. زیرا گروه دوم ـ  مانند مرحوم

علامه سید عبدالرزاق مقدم در کتاب خود با عنوان «العباس» ـ  می گویند که عباس بن علی(ع) غیر از دختر

عبدالله بن عباس، همسر دیگری نیز اختیار کرده بود که از آن همسر فرزندانی بیشتر از همسر اول یعنی لبابه

باشد دارد. این گروه نام همسر دوم عباس(ع) و فرزندانی که از این همسر دارد را ذکر کرده اند، آنها چهار فرزند

 عباس بن علی(ع) را از همسری به نام «ام ولده» می دانند و نام های این فرزندان را حسن، قاسم (عبدالله)،

محمد و دختری که نامش برای آنها مجهول است، در نوشته های خود ذکر کرده اند.اما مشهورترین قول و دیدگاه

بین مورخان و تراجم نویسان این است که عباس بن علی(ع) یک زن اختیار کرده است آن هم به نام لبابه بنت

 عبدالله و از او دو فرزند پسر به نام های «عبیدالله» و «فضل» داشت.

فضل که به خاطر این پسر عباس(ع) را ابوالفضل نامیدند، (و یا به خاطر فضیلت بسیاری که در حضرت بوده،

ابوالفضل نامیده شد) پس از ازدواج از دنیا رفت اما عبیدالله ازدواج نموده بود و در واقع میراث بر آل عباس فرزند

عبیدالله شد، که آل عباس شجاعت و فضل را از عبیدلله بن عباس و فرزندش به ارث بردند و نسل پر برکتی همچو

فرزندان حسن بن عبیدالله از مردان بزرگ روزگار خود شدند. هر یک از فرزندان حسن بن عبیدالله بن عباس مانند

فضل، حمزه، عباس، عبدالله و ابراهیم بن حسن بن عبیدالله بن عباس بن علی(ع) در زمان خو دارای مناصب

اجتماعی و علمی شدند.

ابوالفرج اصفهانی در مقاتل الطالبیین می نویسد:

«حرّمی بن ابی العلماء از زبیر و عمویش نقل کرده که فرزندان عباس بن علی(ع) او را «سقا» نامیده و کنیه اش را

ابوقربه گذارده بودند»

عده ای از مورخان نوشته اند که عباس بن علی(ع) در کربلا خانواده خود را به همراه برده بود و در خیمه ای مجزا

اسکان داده بود. و در روز عاشورا ابتدا دو فرزند خود را به میدان فرستاد و هر دو به شهادت رسیدند. آن گاه خود به

میدان و یا به طرف شریعه فرات رفت. و برخی دیگر از مورخان معتقدند که فرزندان عباس بن علی(ع) در مدینه

بودند و در کربلا حضور نداشتند. قول اخیر مشهورتر و صحیح تر می باشد